Een jaar of twee geleden, ik bevond me toen nog in het uitgeputte stadium van burn-out, vroeg iemand me of ik hoogsensitief was. De vraag kwam nogal uit het niets, en ik antwoordde met een vrij korte, verontwaardigde neen. Hooggevoelige mensen zijn snel op hun teentjes getrapt, raken makkelijk en zonder reden van streek, zijn over-emotioneel en gebruiken hun ‘toestand’ om aandacht te krijgen. Uitslovers dus. En neen, daar hoorde ik wis en waarachtig niet bij!
Dat was toen. En nú, wel, nu is mijn idee daarrond ietsiepietsie veranderd, ja. Ik ben onmiskenbaar hoogsensitief. Overgevoelig, snel geëmotioneerd en met een tamelijk uitgesproken ego dat meestal (lees: ‘altijd’) gelijk heeft. Maar wat meer is, ik vind het kei-normaal. En leuk. Positief. Tof gewoon. Super eigenlijk.
Hoe dat zo gekomen is en wat het voor mij betekent? Wel, hsp is volgens mij niks meer of minder dan een bepaalde mate van bewustzijn, het voelen van het onzichtbare. Groeien in bewustzijn, als het ware ontwaken en meer bewust worden van gedrag, emoties en gewaarwordingen van jezelf en anderen in je omgeving (en vice versa), gaat gelijklopend op met een bepaalde mate van hooggevoeligheid. Het ene is onlosmakelijk verbonden met het andere: zonder fijngevoeligheid geen bewustwording, en zonder bewustwording geen fijngevoeligheid. Popt het dilemma van ‘de kip of het ei’ nu ook bij je op? Wel, ik heb geen idee wat er het eerste was, maar ik ga er van uit dat die vraag niet van belang is. (Weg met die fluisterende, van de wijs brengende innerlijke criticus, ha! 😉 )
Ik ben het niet eens met hsp-belangenverenigingen die er van uit gaan dat hoogsensitiviteit ‘aangeboren’ is. Voor mij is iedereen in min of meerdere mate hooggevoelig, en past hsp in een subtiel merkbare maatschappelijke trend (genaamd evolutie), waarbij we langzaam van de derde (fysieke, meetbare) naar vierde en vijfde (niet-fysieke) dimensie schuiven, en waar spiritualiteit terug een meer prominente plaats inneemt. Een aantal gelijkaardige maatschappelijke trends die hierbij aanleunen zijn bv. de opkomst van een meer intuïtieve manier van ondernemen (kleinschalig, vrouwelijk, lokaal), de verschuiving van de conventionele naar de integratieve geneeskunde, de toename van burn-out bij vooral ook jonge mensen, de verschuivingen naar integrale gezondheidszorg en thuiszorg, de toenemende interesse voor cohousing en andere alternatieve woonwijzen, …
Hoogsensitiviteit is dus geen toestand om zich zorgen over te maken, en is al zeker geen aandoening of ziektebeeld. Hoe meer je het pad van zelfzorg, zelfontplooiing en bewustzijn bewandelt, hoe meer je je ‘bewust’ wordt van geuren, kleuren, gevoeligheden, energieën, emoties (van jezelf, van anderen, van ruimtes, van processen…) en van de gewaarwordingen die deze op je lichaam hebben.
Net zoals met alles is de kunst van AANVAARDING ook hier key. Er is niks mis met af en toe aangeven dat de muziek te luid voor je staat, je je niet goed voelt bij massaevenementen, je de geur in de kamer niet verdraagt of je plots uit het niets door vreemde gevoelens overmand wordt. Gun jezelf je grens, jij beslist tot waar en niet verder, own it. Geef toe aan de signalen die je lichaam je geeft: ‘hier en nu zorg ik voor mezelf, geef ik mij wat ik nodig heb’. Zonder drama, zonder schuldgevoel. Merk je deze toch op, hou het dan op oordeelloos observeren: je innerlijke criticus wordt geheid rustig met een regelmatige portie compassie. Zalig is dat, toch?
Allemaal goed en wel, maar wat is nu het nut van dit alles? Mijn ervaring is dat er in die gevoeligheden, net zoals bij alle andere lichamelijke gewaarwordingen of (ziekte-) symptomen, groei schuilt. Daarom ook dat ik mijn lijfelijke gewaarwordingen zo boeiend vind. Ze zijn niet altijd leuk, best wel pijnlijk soms, en zeker niet altijd handig of welkom. Maar onmiskenbaar boeiend. Gevoeligheden en lichamelijke gewaarwordingen moedigen je (vaak ten zeerste tegen je wil) aan tot rust, stilte, terugtrekken, afstand nemen van alles rond je. Enkel in rust maak je contact met je diepere ik. In rust kan je je gewaarwordingen opnieuw opzoeken, ze observeren, onderzoeken, plaatsen, omarmen en integreren. Het heeft me bijna twee jaar ‘gekost’ alvorens ik ruimte aan dit proces kon geven, en het (en daarmee mezelf) op waarde kon schatten. Een helse tocht, maar oh boy, dat is het waard geweest.
Net zoals alles in het leven heeft ook hsp dus een goede/makkelijke en een minder goede/uitdagende kant. Welke kant wil jij belichamen? De kant die blij is, bloeit en groeit, en je steeds meer in contact brengt met je zelf? Of de kant die je blokkeert, zorgt dat je bang bent om stappen te nemen en belemmert dat je waardevolle zaken over jezelf en je leven ontdekt? Dat, mijn beste, is een vraag die je je elke dag opnieuw mag stellen…
Moeder waarom leven wij? Deze vraag naar de gelijknamige tv-reeks uit het begin van de jaren ’90 wint nog altijd aan belang. En dat is niet onlogisch. Mensen zijn zoekende. Op zoek naar zingeving, naar de zin van het leven, de zin van hun lijden, op zoek naar zichzelf. In de huidige tijden waarin het collectieve bewustzijn stijgt, voelen steeds meer mensen dat er meer moet zijn dan enkel het oppervlakkige, stresserende zwoegen van elke dag. Men wordt zich bewust van ‘meer’. Meer dan een lijf, meer dan onze gedachten. Maar… wat is die zielsmissie dan?
.
Het ervaren van eenheid als doel
In die zoektocht naar ‘ja, maar wat dan’ wint het holistisch gedachtengoed aan belang: we ontdekken dat de buitenwereld en al wat zich daar aandient een reflectie is van wat zich onbewust en in het onderbewuste bevindt, namelijk een zielsverlangen naar heelheid. Onze zielenroerselen creëren een wereld die ons helpt om ons bewust te worden van wat zich onder het oppervlak afspeelt. Hoe mooi ook, deze zoektocht is voor veel mensen op dit moment heel uitdagend. En net daar ligt mijn fascinatie: hoe kan je mensen helpen in hun zoektocht naar zingeving, op zoek naar hun zielsmissie?
.
Herverbinden
Want ik kom ze dagelijks tegen in mijn praktijk, de mooie, zoekende, bewuste mens. Het is en blijft é
én van mijn stokpaardjes: je zielsmisssie vinden, erkennen en leven. Dat doe ik natuurlijk continu in mijn energetisch werk. Vooral het faciliteren van de persoonlijke Reconnectie is in se niet anders dan het her-verbinden met de bron, de essentie, je blauwdruk. Maar na de sessies begint het natuurlijk pas echt. Hoe ga je om met de veranderingen en nieuwigheden die zich in je leven aandienen? Blijf je in oude patronen of ga je de weerstand aan? Ik merk meer en meer op dat – op welk niveau het bewustzijn van mensen zich ook bevindt – de ander nodig is op dat moedige pad naar heelheid. De ander maakt daar onlosmakelijk deel van uit. In het vinden en leven van je levensmissie ben jij de spil, je doet het alleen, maar je bent nooit alleen.
Het vinden van je levensmissie is meteen ook gewoon de missie van je leven.
Op weg naar een bewuster leven
In mijn eigen zoektocht naar zingeving en naar de zin van mijn lijden heb ik gaandeweg leren ‘lezen’, leren stilstaan, voelen en betekenis geven aan lichamelijke, emotionele sensaties, aan omstandigheden die zich aandienden in mijn leven. Ik deed het alleen, en voelde me dan ook vaak helemaal alleen in dit proces. Een vreemde eend in de bijt. Maar dat is volkomen normaal. Je laat het vertrouwde maar niet meer passende beetje bij beetje los, en maakt plaats voor nieuwe, ongekende talenten en
Wat kan jou nu echt helpen in je zoektocht naar jouw zielsmissie? Weet dat het herverbinden en belichamen een proces is en gebeurt op zielsniveau, t.t.z. energetisch niveau. Wil je jezelf de meeste kans geven op een gelukkig, zinvol leven in flow, maak dan hier en nu de beslissing om jezelf op nr. 1 te zetten, jezelf serieus te nemen en wees bereid om te groeien in zelfliefde. Volgende stappen helpen je op weg naar een bewuster leven en het vinden van je life purpose.
1. Val stil
Je kan je zielsmissie op eender welke manier en in eender welke vorm gaan leven. Maar het ding is, als je inhoud creëert vooraleer echt voelbaar verbinding te hebben met je zielsmissie, zal je altijd onrustig en zoekende blijven. Je zal je life purpose niet buiten jezelf vinden.
Stop daarom je uitwendige zoektocht naar inhoudelijke invulling hier en nu, en maak werk van stilvallen, thuiskomen bij jezelf. Ook hier geldt – zoals bij alles – jij alleen voelt welke manier bij jou past. Sommige mensen journalen, mediteren, passen Reconnective Healing toe (lees hier hoe je dat makkelijk zelf kan leren, voor jezelf, voor anderen), vinden in yoga of Lu jong de ideale manier om tot dat nulpunt te komen waarin alles mag zijn en het brein als het ware buiten spel gezet wordt. Experimenteer met manieren waar jij intuïtief door aangetrokken voelt. Geef toe aan de aantrekkingskracht. En maak tijd om stil te vallen.2. Voel
Emoties kan je in je lichaam voelen als sensaties. Als een kompas wijzen ze je de weg naar wat er zich onderhuids afspeelt. Voor de mens die zich in het begin van het bewustere pad bevindt kan deze fase zeer lastig en uitdagend zijn. Geef de ruimte aan nieuwe gevoelens en sensaties. Experimenteer met toelaten, voelen, en duik er af en toe eens helemaal in. Na een tijdje zal je merken dat je minder vatbaar bent voor schommelingen.
3. Observeer
Alles wat je op dagdagelijkse basis ervaart kan je leren lezen. “Step back and observe”, zegt dr. Pearl. Door letterlijk op een afstandje naar jezelf en de omstandigheden te kijken, onbevooroordeeld, geef je jezelf ruimte. Hierdoor creëer je voor jezelf een betere situatie, doordat meerder opties plots de kans krijgen om benut te worden. Als je in de chaos blijft, is er geen ruimte voor opties, voor healing. Probeer de volgende keer dat je je bewust bent van een (ongewenste) emotie of trigger bewust een stapje achteruit te zetten, en het geheel te bekijken: wat gebeurt er hier, welke gewaarwordingen voel ik daarbij, wat doet het met mij dat ik deze gewaarwordingen observeer?
4. Volg je innerlijke glimlach
Het leven zit vol beslissingen, vol keuzes. Vaak voelen we ons daarin vastzitten: kiezen is verliezen, nee? Wel, nee, deze stelling klopt niet. Van kindsbeen af worden we geduwd en getrokken in richtingen die dan misschien voor onze opvoeders ideaal en wenselijk waren, maar daarom nog niet in overeenstemming zijn met wat wijzelf hier nu te doen en te leven hebben. Vind je het lastig om keuzes te maken? Dan is dat goed nieuws! Ga de uitdaging in respect en liefde met jezelf aan, en kies moeidg voor waar je hart gaat van zingen, ook al kan je hoofd er niet bij.
5. Leer vertrouwen op the greater good: het universum zorgt op elk moment voor je
Leren vertrouwen op je intuïtie is een proces. Waar je ziel in de vorm van lichamelijke of andere (pijnlijke) omstandigheden echt wel tegen je kan roepen, vraagt je intuïtie op een heel subtiele, fluisterende, meest bijzondere manier aandacht. Na één of meerdere sessies Reconnective Healing kan je je meer bewust worden van wat het universum voor jou in petto heeft. Omarm je gevoelige kant en geef aandacht aan nieuwe gewaarwordingen en synchroniciteiten. Toeval bestaat niet. Als iets te gek is voor woorden mag je er zeker van zijn dat alles in het universum samenwerkt om jou deze ervaring te laten hebben. Aan jou om deze versleutelde boodschap serieus te nemen en er liefdevol naar te handelen.
6. Zoek verbinding met gelijkgestemden
Een of meerder mensen in je leven hebben waar je ten allen tijde jezelf en al je mooi- en lelijkheid mag tonen, is zeer veel waard. In de ander zien we onszelf. Het is niet altijd eenvoudig om jezelf kwetsbaar op te stellen, deze verbindingen vragen moed. Maar ze tonen je ook feilloos een pad naar meer (zelf)liefde en heelheid.
Voel je dat je klaar bent voor meer, klaar om de shit los te laten en jezelf en alles wat zich aandient in je leven serieus te nemen? Reconnect met de Personal Reconnection, en herverbind zo met jouw specifieke zielemissie weerspiegeld in het universum en in het raster rond onze planeet. Stap uit de omstandigheden en chaos, en kies voor rust, helderheid en flow. Kies er nu voor om jouw licht met de wereld te delen en zo het pad van anderen te verlichten.
